Geep, het was zeker al 35 jaar geleden dat ik hem gezien, bereid en gegeten heb. Je ziet deze vis immers nog nauwelijks. Ik weet nog wel dat ik het lekker vond, en dus besloot ik, toen mijn visboer hem in de toonbank had liggen mijn smaakherinnering op de proef te stellen. Ik kocht hem, maakte hem schoon, sneed hem in moten, haalde door de bloem met zout en peper en bakte hem in olie en boter. Het stelde mij in ieder geval niet teleur, maar wat me opviel was dat de smaak toch enigszins aan makreel doet denken. Een waarneming die ik niet in de hieronder geraadpleegde literatuur kon terugvinden.En dan nog de Goede Viswijzer, die ik de laatste tijd toch altijd raadpleeg. Die heeft in dit geval geen duidelijke aanwijzing, dus kan ik heb ik zonder gewetensbezwaren kunnen genieten.
Winkler Prins Culinaire Encyclopedie:
Geep (orphie), zoutwatervis met langgerekt lichaam en snavelvormige bek, waarvan de onderkaak onder de bovenkaak uitsteekt (doet daardoor wel iets aan snoek denken), De kleur is aan de bovenzijde prachtig blauwgroen, aan de onderzijde zilverwit. Geep heeft groene graten hetgeen velen afschrikt, doch het visvlees is uitstekend. Geep wordt in Denemarken veel gegeten en in Nederland en België wel door Joden i.p.v. de voor hen verboden paling (wordt daarom ook wel jodenpaling genoemd) ... Voor schoonmaken, toepassing en bereiding, zie onder "paling".
De Dikke Van Dam:
Viskookboeken negeren deze vis veelal. Het is dan ook een beetje een rare vis. De kop is spitser dan een Concorde ...
De echte verrassing krijg je als je hem eet: de graat is fluores:erend groen~ Dat maakt hem extra spannend - hoewel onschuldig - en bovendien makkelijk: :e mist niet snel een graatje. Het vlees is vrij droog als je hem niet goed bereidt; pocheren kan, maar licht bakken of grilleren is het lekkerst ... Verder geeft Johannes Van Dam wat bijzondere recepten uit Denemarken (waar deze vis het meest schijnt gegeten te worden en uit Malta.
Menu - Spectrum recepten Encyclopedie
Het vlees van de geep is vrij droog en mager, maar dat schijnt niet de voornaamste reden te zijn waarom de geep zelden op het menu prijkt; geep heeft, ten onrechte, de naam vergiftig te zijn. Die slechte naam dankt hij aan het feit dat zijn graten groen zijn. Geep kan als andere vissen op meer dan éen manier goed worden klaar gemaakt. De beidingswijzen van schelvis, schol en paling kunnen vrijwel alle worden toegepast. Verder volgt hier een ietwat omslachtig recept voor het eenvoudig bakken van deze vis.
De Nederlandse vertaling van de Larousse Gatronomique:
Langgerekte zoutwatervis uit de famüie van de Geepachtigen. Het dier eeft een puntige bek die aan een snavel doet denken en hem in Frankijk de bijnaam bécasse de mer ('zeesnip') heeft opgeleverd. In Bretagne noemt men hem overigens aiguillette guillette ('rijgveter'). Hij beeft een ;roenachtig blauwe rug en een witte buik. Hij kan tot 80 cm lang worden 1 weegt dan 1
klaargemaakt als kongeraal en ook wel gefrituurd ..
Reacties