Appetijt - Culinaire inspiratie

  Lima heerst in culinaire wereld Artikel uit de NRC van 24 juni 2023

  Klik op de foto voor de column van Marjoleine de Vos. Als het goed smaakt mag het. Over zien, ruiken, proeven, samenzijn en de keukenpolitie. Foto: China reis 2009 Pingyao. Auberginegerecht met Tsjintaobier

In de zomers van 2006 en 2009 reisden we door China. Hieronder een fotoreeks van alles wat met voeding te maken heeft.

Uit Wikipedia :De aubergine ( Solanum melongena ) wordt ook wel 'eierplant' of 'eiervrucht' genoemd. Die naam is afgeleid van het Engelse eggplant . Wilde aubergines hebben namelijk het formaat en de kleur van een kippenei. Ik at ze voor het eerst tijdens onze reis door Laos. In een curry zaten ondefinieerbare bolletjes, en daar ik enkele maaltijden daarvoor zonder het te weten al eens op een koeienoog had zitten kouwen, vertrouwde ik het niet helemaal. Dus vroeg ik de kelner maar wat deze bolletjes waren. Eggplants vertelde hij me en ik dacht, ja dat zal wel. Toe ik eraan begon, merkte ik inderdaad dat het zowel qua smaak als structuur veel weg had van de aubergine. Later zag ik ze op de lokale markten. Terug thuis zag ik ze ook in de aziatische supermarkt liggen. Best eens iets anders zo'n kleine abergineballetjes in gerechten verwerken.

Fermented fish, de populaire smaakmaker in Laos. Gemaakt van rauwe vis bestrooid met zout en een week in de omgevingswarmte laten fermenteren. Het geheel zier er als een modderige brij uit. De Laotianen zijn er gek op en de toeristen worden er ziek van. Men maakt tegenwoordig ook een gekookte versie op advies van de overheid en gezondheidsorganisaties, maar de Latianen zelf moeten er niet van (w)eten. Doerian: Smell from hell, taste from heaven Dragonfruit, een van mijn favorieten in de tropen.

Laotiaanse poffertjes, gemaakt van rijstemeel en banaan. Erg lekker! Aangekomen in Vientiane, de hoofdstad van Laos (kleinste hoofdstad van zuidoost Azie). 's Avonds op zoek naar een restaurant. We weten dat hier voldoende goede restaurants moeten zijn. Maar zoals zo vaak in Azië, de twijfel: hygiene, geen klanten = niet gezellig, TL verlichting enz. We komen toevallig in een straatje met een avondlijke markt en de fantastische gerechten die te koop worden aangeboden lachen je toe. Alles ziet er zo smakelijk en aantrekkelijk uit, de geuren die je doen kwijlen. De mensen (uitsluitend Laotianen) kopen al dat lekkers en gaan er mee naar huis. Dat zit er voor ons als hotelgasten dus niet in. We vragen ons af waarom al dat lekkers niet terug te vinden is op de kaarten van de restaurants. Alleen in de eetstalletjes langs de brede Mekong kan je deze gerechten krijgen. Maar overdag ben je er langs geweest en je zag de vissen en de kippen en het vlees toen al klaar liggen in de zon, wachten...