Afbeelding: David Teniers, Keukentafereel.We zijn gewend geraakt aan de kant en klare visfilets, aan het vlees dat in panklare, en hapklare porties is verdeeld en hygiënisch milieuonvriendelijk tentoongesteld en te koop aangeboden wordt. Gemakkelijk! Alleen, je weet niet meer wat je eet. Je herkent misschien wel kabeljauwfilet (of kabeljauwrug zoals het in een trendy verkoopsjasje wordt genoemd), maar weet je nog hoe een kabeljauw er uit ziet? Er wordt je een dure rib-eye aangeboden, eveneens in schuimplastic en met plasticfolie afgedekt hygiënisch verpakt, maar weet je ook dat deze slechts een goedkoper alternatief hoort te zijn van een entrecote (en niet entreco zoals Hollanders zeggen). Het wordt ons gemakkelijk gemaakt, de hele wereld der ingrediënten ligt voor ons open en we hoeven niet te weten hoe het levende beest er uitzag en we hoeven niet met bakken afval te zitten die vooral in deze zomermaanden ons veel overlast bezorgen. Stel je voor, zo’n vis die je van kop en ingewanden moet ontdoen en vervolgens, na bereiding je met de graat en klein afval blijft zitten. Al die rotzooi, waar blijf je ermee? In de groenbak! Ja, na twee warme zomerdagen puilt je groenbak uit van de maden en de zwermen vliegen beletten je een open toegang tot die bak, Bah wat vies en onhygiënisch! Ja, dan zijn die handige verpakkingen van de Hollandse supermarkten wel een zege. Alleen, herken je de smaak van je kabeljauw nog wel, of van je tropische tilapia? Echt niet. Je bent een product van de hygiënisch smaakverzwakte consument. Je denkt dat je een speciaal product eet (en dat is het in feite ook) maar je kan absoluut geen onderscheid maken tussen zeebaars of wijting. Ach ja, je geoefende consumentenoog heeft geleerd dat een filet van het ene er anders uitziet dan de filet van het andere, en nogmaals, je hoeft de levende visjes niet eens te herkennen. Helaas, je kan mooi vertellen wat voor speciaal gerecht met welk een bijzonder ingrediënt je hebt gemaakt, maar je kan mij niet uitleggen dat ik die bijzondere visfilet met het grootste gemak kan vervangen door eender welke andere visfilet (zolang die maar net als de eerst gekozene ook afkomstig is uit zoet of zout water, dezelfde kleur heeft en de filets plat of rond zijn) zonder dat jij als goedbedoelende keukenliefhebber dat door hebt. Heel anders wordt het als je die vis bereidt aan de graat, liefst met de kop er aan en net voor de bereiding van ingewanden ontdaan. Dan heeft de vis zijn echte smaak en onderscheid je de schelvis van de wijting. En al die afval, die zo gauw voor al die rottigheid zorgt? Die berg je netjes op in één van die vele goed afsluitbare wegwerpverpakkingen die je overal bij krijgt en plaats je in de diepvries, tot de dag dat het GFT wordt opgehaald. Dan doe je het diepgevroren spul snel voor het ophalen in de bak en de verpakking spoel je met heet water goed uit en kan zonder enig ongemak bij het restafval. Blijf vragen naar de herkenbare vis , en je zal zien, dat het koken je veel meer voldoening verschaft en het resultaat veel smakelijker is.
Reacties