De eerste keer dat ik de naam Halloumi zag was een haast verwaarloosbare vermelding in Het Grote Vegetarisch Kookboek van Könemann. Zo’n vermelding zonder enige informatieve waarde. Ik had geen idee waarover het ging, alleen dat het bij de kazen vermeld stond, bracht je niet verder dan het idee dat het een kaas was. Nu barst Europa van de bijzondere kazen en als kaasliefhebber heb ik het zo een beetje opgegeven met het verlangen ze allemaal te willen kennen, uitzichtloos. Vooral omdat er een heleboel etiketkazen zijn bijgekomen, die best wel eens lekker kunnen zijn, maar eigenlijk toch namaak. Later las ik in één van Nigella Lawson’s kookboeken dat zij Halloumi zo’n bijzondere kaas vond om meet te koken. Even geïnformeerd bij mijn kaasboer, die kon het wel voor me bestellen maar standaard had hij het niet in zijn assortiment. Ik hou er niet van dat men iets voor mij moet bestellen want dan voel ik me verplicht andere artikelen te kopen waar ik op dat ogenblik geen behoefte aan heb, dus heb ik zijn aanbod beleefd afgewezen. Maar mijn nieuwsgierigheid was nu wel losgebarsten. Ondertussen was ik er al achter dat het om een Cypriotische kaas ging die bijzonder geschikt is om te grillen of te bakken. Mijn Turkse winkelier kende het niet en verkocht het dus ook niet. Uiteindelijk heb ik het in de horecagroothandel gevonden.
Inderdaad een bijzonder product, een kaas die bij verhitting niet smelt en zich gemakkelijk laat bakken of grillen. Kijk wel uit want bij te lange verhitting wordt hij wat taai en rubberachtig en zout is die ook wel. Hoe hij smaakt of te gebruiken is, waar hij van gemaakt is en al dat soort eigenschappen, lees je maar elders. Voor mij is halloumi een ontdekking geweest, vooral bij vegetarische maaltijden. Jammer alleen dat ik deze kaas nog niet in verse toestand heb gevonden, altijd in plastic vacuum verpakking. recepten op mijn receptenblog zullen nog volgen, tot nu toe heb ik het even beperkt tot de eenvoudig gebakken halloumi
Reacties