Paasvakantie, dus even tijd om al die boeken die ik de hele tijd bij mijn bezoeken aan boekwinkel en bieb in mijn handen heb gehad en steeds getwijfeld om te kopen en/ of te lenen eens goed door te nemen. Het is trouwens ongelofelijk wat een hoeveelheid culinaire schrijfsels er geproduceerd wordt. Wat dat betreft zijn mijn bezoeken aan boekhandel en bieb gedurende de drukke periode van het jaar zeker niet waardeloos, dan kan ik in ieder geval al het kaf van het koren scheiden en me nu beperken tot het koren wat trouwens al veel meer dan genoeg is.
Eén van de boeken die ik me had voorgenomen eens grondig door te nemen was "Hoe te eten" van Nigella Lawson. Ik ben niet zo'n fan van al die populaire TV koks, maar ik had haar tijdens enkele interviews al wel zinvolle dingen horen zeggen. Met haar recepten had ik al wel kennis gemaakt via TV, bij het vluchtig doornemen van de boeken, via internet.Die kan men over het algemeen gewoon goed noemen. Het was nu juist dit boek dat mijn aandacht al een tijd trekt omdat het suggereert meer te bieden dan alleen receptuur en algemene keukeninformatie. En, het stelde me zeker niet teleur, zij is echt wel iemand met een visie. Een visie waarbij ik me kan aansluiten als het gaat om de kritiek op wat zij noemt de culinaire dernier cri.
Enkele citaten die deze visie illustreren:
"Het heeft natuurlijk zo zijn voordelen dat de aandacht en het enthousiasme voor voedsel zo zijn toegenomen, maar het gevaar is dat eindigt in een jacht naar nieuwe recepten, nieuwe ingrediënten: je maakt een keer een nieuw recept en dan hup naar het volgende."
"Koken is tezeer een instrument geworden om indruk te maken op mensen, terwijl het er gewoon om gaat ze op een aangename manier te eten te geven."
Dit citaat komt natuurlijk wel wat merkwaardig over uit de pen van iemand die via de media steeds indruk wilt maken.
"... wat ons gedrag duidelijk en verregaand fantasieloos maakt, is dat we alleen maar modieuze dinergerechten lijken te willen klaarmaken."
Vooral dat modieuze is voor mij soms een bron van ergernis, klassieke gerechten zijn gedevalueerd en voor zover nog de naam dragen, worden ze zeker niet meer op de klassieke manier gemaakt, en daar gaat veel waardevolle culinaire traditie verloren.
Eén van de boeken die ik me had voorgenomen eens grondig door te nemen was "Hoe te eten" van Nigella Lawson. Ik ben niet zo'n fan van al die populaire TV koks, maar ik had haar tijdens enkele interviews al wel zinvolle dingen horen zeggen. Met haar recepten had ik al wel kennis gemaakt via TV, bij het vluchtig doornemen van de boeken, via internet.Die kan men over het algemeen gewoon goed noemen. Het was nu juist dit boek dat mijn aandacht al een tijd trekt omdat het suggereert meer te bieden dan alleen receptuur en algemene keukeninformatie. En, het stelde me zeker niet teleur, zij is echt wel iemand met een visie. Een visie waarbij ik me kan aansluiten als het gaat om de kritiek op wat zij noemt de culinaire dernier cri.
Enkele citaten die deze visie illustreren:
"Het heeft natuurlijk zo zijn voordelen dat de aandacht en het enthousiasme voor voedsel zo zijn toegenomen, maar het gevaar is dat eindigt in een jacht naar nieuwe recepten, nieuwe ingrediënten: je maakt een keer een nieuw recept en dan hup naar het volgende."
"Koken is tezeer een instrument geworden om indruk te maken op mensen, terwijl het er gewoon om gaat ze op een aangename manier te eten te geven."
Dit citaat komt natuurlijk wel wat merkwaardig over uit de pen van iemand die via de media steeds indruk wilt maken.
"... wat ons gedrag duidelijk en verregaand fantasieloos maakt, is dat we alleen maar modieuze dinergerechten lijken te willen klaarmaken."
Vooral dat modieuze is voor mij soms een bron van ergernis, klassieke gerechten zijn gedevalueerd en voor zover nog de naam dragen, worden ze zeker niet meer op de klassieke manier gemaakt, en daar gaat veel waardevolle culinaire traditie verloren.
Reacties